Sjock #44 Festival - Dag 3 Poeyelhei Gierle (14-07-2019) reporter & photo credits: Freddie info organisation: Sjock info bands: Los Chicos (E) - Sant Ana Bay Coconuts (B) - The Schizofonics (US) - Los Torontos (E) info bands: The Briefs (US) - De Stekkers (NL) - The Nite Howlers (F) - Night Birds (UK) - The Kokomo Kings (SE) info bands: King Khan and The Shrines (D) - Vanya & The Dragtones (SE/US) - The Peawees (I) - Prince Beastly info bands: Charlie Thompson (UK) - The Hives (SE) - The Delta Bombers (US) © Rootsville 2019

3de en laatste dag van deze 44ste editie van "Sjock". Toch benieuwd of ze hier tegen editie "50" een extra terrein in beslag gaan nemen want 50 bands huisvesten is geen kattenpis ;-) De vermoeidheid begint hier ook stilaan toe te nemen maar we rechten nog eens de rug voor de laatste 18 bands op de affiche vandaag.

Iets over de middag zijn het "Los Chicos" die de debatten mogen openen. De naam verraad het misschien al want deze "jongens" komen helemaal van uit Madrid. Rafa Suñén, Gerardo Urchaga, Antonio Urchaga, Guillermo Casanova en Ral García AKA "Los Chicos" zullen met hun mix van rock 'n roll, rhythm 'n blues, punk, country en pubrock meteen alle registers opentrekken en voeg daar nog enkele cerveza's aan toe en je bekomt als resultaat.

Deze vrolijke bende bestaat al ruim 15 jaar en dat bracht hen zelfs al tot 3 maal toe in Australië. Onder hun albums bevindt zich ook een tribute aan "Chuck Berry" maar ook van de garagerock van "The Fleshtones" zijn deze Madrilenen niet vies. Met nummers als "Land of a Million Dances" en "Mashed Potato Alligator" rest er enkel maar één ding en dat is...Party Time con les compadres de "Los Chicos".

De toon is bij deze gezet en dus maar vlug naar de "Titty Twister" voor de "Sant Ana Bay Coconuts". Deze surfboys komen nu eens niet van de West Coast maar gewoonweg uit "Schoete" en dus zal je eerder hun surf ritmes terug vinden op het "Strand van Sint Anneke" dan op "Rosarita Beach". Joyce, Sofie, Mick en Danny zijn de surfin' boys & girls die de sound uit de 50-ties en 60-ties weer tot leven brengen met nummers als 'V8" en "L'chaim".

Herinneringen aan een "Dick Dale" maar evengoed aan "The Ventures" of een "Duane Eddy". Een zwoele start op deze zondag hier in de tent, en helaas misten we hier op de Poeylehei een "Big Wave" al was er uiteraard geen gebrek aan "Beach Bunnies". De atributen zoals een "Tike" die waren op hun plaats voor deze obligate portie surf met hun opener "War Party". Nummers als "Teple of Surf" en hun aflsuitende medley deden ons naar een big wave verlangen. Shaka!

Je zou haast gaan denken dat ze hier op "Sjock" mede door de eerste twee bands van vandaag het beschaafd zouden gaan houden maar dat is dan zonder "The Schizofonics" gerekend. Deze psychedelische fuzz rockers zijn helemaal van "San Diego" overgevlogen. Dit explosieve trio brengen high energy rock 'n roll naar het hoofdpodium. Pat Beers moet na een optreden gewoonweg dolgedraaid zijn aangepord door de ritme sectie bestaande uit Kyle en Lety. Hun "Rat Trap" en "Streets of Heaven and Hell", gewoonweg badass music met als opener "Black To Comm". "Battle Time" en "Like A Mummy" doen ze de energie zo van het podium afspringen en bijna ook de Pat. High energy dat wel...

Met "Los Torontos" bevinden we ons terug op het Iberische schiereiland España. Rock 'n Roll en Rhythm 'n Blues uit Barcelona. Let's bring it on! en zo bevinden we ons terug pal in de "happy days" era. De groep bestaat uit Agustí Burriel, Spencer Evoy, die we hier nog aan het werk zagen met "MFC Chicken" , El Lega, Xavi Ruiz en Berto Martínez.

Rock 'n roll met enige show als extra element met nummers als "Thinkin' About Your Love" of "Roll Over Beethoven" van good ol' Chuck Berry. Satisfaction guaranteed. Met het instrumentale "Viking" openen ze de debatten hier in de "Titty Twister". Lekker luisterende rock 'n roll aangevuld met een mellow saxofoon, meer moet dat niet zijn op deze high noon. "I Hate Life", nee toch...

Soms passeren hier bands de revue waar ik nog nooit heb van gehoord en eentje ervan zijn deze "The Briefs". Het betreft hier een punkrockband afkomstig uit Seattle die de mainstage mogen opfleuren. Opgericht in 2000 staan er nog 3 leden van de originele bezetting overeind en dat zijn Steve E. Nix, Chris Brief en Daniel J. Travanti. In 2004 kwam bassist Steve Kicks dan in beeld die Lance Romance kwam te vervangen. Met nummers als "Poor and Weird", "Rotten Love" en "Destroy The USA" brengen ze punk behoorlijk in beeld. Total Madness en echte punk, Suc on You!

In de "UK" zouden ze nu zeggen tijd voor de "Afternoon Tea" maar hier op "Sjock" is het rond dit tijdstip het moment om de "Bang Bang Stage" te openen, en dat doen ze hier met "De Stekkers". Een Nederlandse garagepunk rockband uit Eindhoven en wegens de korte afstand van reizen zo fris als een hoentje uiteraard. Ze haalden hun inspiratie bij groepen als "The Sonics" en "The Oblivians" en zorgen met nummers als "Fight", "Helleluja" and "Bikini Carwash" dat er meteen leven in de brouwerij komt hier op plant 2 ;-). Wij trekken de stekker er hier tamelijk vlug uit om ons terug naar de "Titty Twister" te begeven.

Hier in de tent krijgen we "The Nite Howlers". Met dit rockabilly quartet bevinden we ons in "La Douce France", en meer bepaald de streek rond Toulouse en Limoges maar in geen geval porseleinen beeldjes. Dit combo werd opgericht in 2016 en bestaat uit muzikanten die hun strepen al wel hebben verdient. Ze lieten zich inspireren door de rockabilly uit de late 50-tiger jaren. Geen 7 nights to rock maar "Seven Dates a Week" brengt hier de juiste vibes op gang. Krachtig gitaarspel en een solide ritmesectie zijn de bouwstenen van deze Franse rockers. Ook een bluesy ritme met "Cold Cold Woman".

Met in de rangen de bassist van Nico Duportal openen ze met "Because You're Mine" en hopen ze zo iedereen voor zich te winnen hier in de "Titty Twister". Het instrumentale "Slave Girl" en "Big Time Mama" lijken me toch een beetje te vlak afgelijnd, of ligt dit door de overdosis punk hier?

Agressieve punk dan weer met de "Night Birds" uit New Jersey. Deze Britse rare vogels zijn een vat vol adrenaline en brengen nummers als "I'm Wired" en "Mutiny at Muscle Beach". Nog liever dan muziek maken kijken ze graag naar stomme films en eten het liefst pizza. Voor een ademruimte is er hier hoegenaamd geen ruimte bij deze "Night Birds". Ik heb er geen jota van verstaan maar de fun was wel aanwezig ;-) Voor ik een tweede keer ga genieten op evenveel weekend van "The Kokomo Kings" toch eerst nog eens vlug naar de other side of Sjock. "I'm Wired"...

In aanloop naar de "Kokomo Kings" kwam er eerst nog een heugelijke mededeling of moeten we zeggen een triestige. Na 20 jaar presentator hier in de "Titty Twister" heeft "Freaky Frankie" besloten om dit kl*te land te verlaten en voor het presidentschap te gaan in Portugal. Frankie heeft de beslissing genomen om vrouwtje lief te volgen richting zuiden om daar de rest van zijn dagen te gaan slijten, en voor deze gelegenheid had Koen Verbeeck aka Johnny Trash een poëtisch meesterstukje geschreven welk door de hele Titty Twister werd mee gezongen. Hierna volgde nog de plechtige overhandiging van de welverdiende bloemen...for he's a jolly good Franky!

Tijd voor een portie blues nu op "Sjock". "The Kokomo Kings" zag ik vorig weekend nog aan het werk op "Hookrock" en zetten ook hier hun nieuwste album "Fighting Fire with Gasoline" (album report) in de spotlights. Met hun aanstekelijke jump blues hebben ze hier de Lage landen al hun plaatsje veroverd sinds het uitbrengen van hun album "Artificial Natural" in 2013. "The More I Get, The More I Want " is één van die nummers die voor zichzelf spreken. Met "Tornadohead" spreken ze ook hier de fans van "The Paladins" aan en met "Fooled By The City Lights" doen ze er een schepje rockabilly bovenop. Gewoonweg goed deze Kings. "The Kokomo Kings" dat zijn Martin Abrahamsson, Magnus Lanshammar, Ronni Busack-Boysen en Daniel Winerö.

"Because you're Mine" is hun binnenkomer hier en meteen was de ganse "Titty Twister" mee met deze portie blues. Nummers als "Cold Cold Women" en "You Don't Love Me" worden hier in de armen gesloten en zo veroveren deze Zweden ook weer de Poeyelhei.

"Steal Shit Do Drugs", alleen de naam al voorspelt niet veel goeds. Een band weerom uit Seattle die psychedelische punk aan de man proberen te brengen, bestaande uit Erika Mayfield, Kennedy Carda, Pete Capponi en Are Pee Ringer. Hun drug is uiteraard hun punk met nummers als "Ice Cream bars" en "Rollin' Around". Voor dat ze hun eigen "drug" gingen creëren speelden ze uiteraard eerst bij andere bands en hielden hun inspiratie bij rockgroepen als "The Stooges". Alvorens terug af te zakken naar de "Titty Twisters" eerst even genieten van mijn drug, een lekker pintje.

You love him or you hate him en dan hebben we het hier over "King Khan and The Shrines". Berliner bollen zijn het allerminst maar hun mix van garagerock en soul is best wel te smaken. Feit is ook dat sinds 1999 deze King Khan behoort tot één van de meest vermakelijke bands in de muziekscène. Een internationale bezetting van muzikanten die muzikaal allen hoog staan aangeschreven. Voor sommigen de max, voor mezelf valt de vertoning niet zo in de smaak, dus omdraaien en luisteren naar nummers als "Born To Die" of "Don't look Down" en zo hoef ik niet op mijn tong te bijten, heb je hem? De weide wel in extase als ook Myriam van "Roots & Roses".

Met opener "Fear Love" en door toedoen van de blazersectie is de soul tone dan meteen gezet. Ook een wulps danseresje komt aan de bak. King Khan bleef enkele nummers in fatsoenlijke doen maar al vlug volgde er de ons wel bekende verkleedpartij en zo juffrouw Khan even mocht kelen. "Land of The Freak"!!!

"Vanya & The Dragtones" dan maar in de tent. Een Zweeds-Amerikaanse cocktail bestaande uit Luis Arriaga, Per "The Hammer" Thorsell, Mike Barbwire, Jörgen "Jugglo" Wall, Vigilante Carlstroem en ...Vanja. Ze brengen ons met nummers als "Crazy Baby Jane" en "Move a Little Faster" terug naar de rock 'n roll days toen deze muziek veel gevaarlijker was dan sex. Niets wereldschokkend en zo maar hopen dat nieuwkomer Vanja de verwachtingen kan inlossen.

Van inlossen was er volgens mij geen sprake. De introductie met "Don't Call Me Flyface" kon er nog door maar vervolgens werkte het geschreeuw van Vanja enigszins enerverend. Weg van deze Zweedse cricketploeg een vlug naar de "Bang Bang Stage", je zou nog van punk gaan houden you know ;-)

Nog even naar de "Bang Bang Stage" voor "The Peawees" alvorens we aan het hoofdmenu gaan beginnen. Deze Italiaantjes hun verhaal begon reeds in 1995 en toerden sinds toen al over de ganse aardkloot. Hervé Peroncini, Carlo Landini, Fabio Clemente en Tommy Gonzalez verweven sinds toen al heel wat elementen in hun muziek, gaande van rock 'n roll over garagerock tot punk. Songs als "Christine" en "Cause You Don't Know Me" zorgen wel dat de sfeer hier nog altijd top is. Rock 'n roll rules.

Allemaal drummen nu aan de mainstage voor fenomeen "JD McPherson". Deze uit Oklahoma afkomstige singer-songwriter zijn muziek heeft roots in zowel de rock 'n roll, rockabilly als rhythm 'n blues waardoor hij zo zijn eigen retro sound kwam te creëren. Ook al jaren een graag geziene gast hier in België. Albums als "Let The Good Times Roll" met daarop "Head Over Heels" en het eveneens goed ontvangen "Undivided Heart & Soul" uit 2018 werden steed goed ontvangen net als zijn vorig jaar uitgebrachte "Socks" dat met een nummer als "Bad Kid" eerder als een Christmas album kan worden aanzien. Geen Merry X-Mas maar Hello Summer hier op "Sjock", so let the good times roll!!! Crazy sfeer.

Ook verandering van het publiek op de eerste rijen. Ook Jimmy Sutton mag op een horde fans rekenen en vooraan kijken de crew van de frontstage werkloos toe. Met uiteraard werk uit "On The Lips" en uiteraard mag "Head over Heels" niet worden vergeten. Een aangename sfeer aan de mainstage. Volle gaaaz..

Voor "Prince Beastly" begeven we ons nog een allerlaatste keer richting "Bang Bang Stage". Mysterieuze punkrock met nummers als "Doing Time" zal hij het volgens mij niet tot koning brengen. Wat erger is bij ondergetekende dat de vermoeidheid mijn oude knoken begint te belasten en dus wijselijk richting tent.

In de "Titty Twister" is het de beurt aan "Charlie Thompson". Met deze Brit krijgen we zo een beetje van alles, rock 'n roll, hillbilly, country en honky-tonk en komt hij nog een beetje moonshin'en alvorens de Brexit er anders over denkt. Uiteraard is deze vintage muziek altijd welkom na een weekend punk. Heerlijke country-rockabilly met nummers als "Losing Game" en ook knappe versies van "Starlight Starbright" en "Blues Stop Knockin' At My Door". Geloof het of niet maar nog maar 2 bands te gaan. Back to Bakersfield met opener "Changed My Mind". Een golden oldie met So Long, I'm Gone. So pick me up on the way down...two more to go.

De eerste van de twee laatsten zijn "The Hives" en afsluiter op de mainstage van deze derde dag van dit "Rock 'n Roll Highlight of The Year". De 40ste editie van "Sjock" wist deze Zweedse garagepunk formatie ook al te kleuren. Ontstaan in 1993 wisten deze "The Hives" al onmiddellijk door hun eigen visie op garagerock meteen al hun positie in te nemen op de internationale scène. Ze staan bekend als een echte live act. Deze "zweuden" luisteren naar de namen Howlin' Pelle Almqvist, Nicholaus Arson, Vigilante Carlstroem, Dr. Matt Destruction en Chris Dangerous.

Alle hens aan dek voor nummers als "Hate To Say I Told You So" of "Try Again". Een zweeds alternatief voor "Iggy Pop & The Stooges". Let's rock once more..."Come on" en "Walk Idiot Walk" doen de menigte weer uitbarsten. Ook met "Good Samaritan" het vlugste nummer ooit bij deze band. Tick Tick Boom en gedaan. Iedereen goezot, heu zot.

Allelaatste band dan en daarvoor zetten we terug een stapje naar links om ons zo terug in de "Titty Twister" te bevinden voor "The Delta Bombers". Deze rauwe rootsrockers komen uit "Las Vegas" en werd opgericht in 2008. Aanstekelijk rock 'n roll en rockbilly met nummers als "The Wolf" en graag geziene gasten hier in België. De tent nog een allerlaatste keer op zijn kop met "Pressure and Time" dat zijn "The Delta Bombers". Met "This Is The Night" als opener ontploft zowaar de "Titty Twister". Volgen ook "Run & Hide" en "You Gotta Loose". Hier vertrekken zonder "The Wolf" is uitgesloten en aan alles komt een ein de, zo ook aan deze "Sjock"...Smokestack Lightnin'!

Gunter, Hans & co, ik ben braaf geweest maar mag ik nu terug naar moeder toe, 't vat is af? Weer een fenomenale drie-daagse beleefd vol met muziek die ook toch een grote diversiteit aan de dag kwam te leggen en een voorbeeld hoe alternatieve festivals nog steeds blijven groeien, chapeau en tot noste joar voor 45 bands zeker....grrrr ;-)

hiese daase